- nabawić
- глаг.• добывать• достать• наживать• получать• получить• причинить• раздобывать* * *сов. czego причинить, навлечь что+
ściągnąć, przyczynić
* * *сов. czegoпричини́ть, навле́чь чтоSyn:
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
nabawić
Смотреть что такое "nabawić" в других словарях:
nabawić — dk VIa, nabawićwię, nabawićwisz, nabawićbaw, nabawićwił rzad. nabawiać ndk I, nabawićam, nabawićasz, nabawićają, nabawićaj, nabawićał, książk. «doprowadzić kogo do czegoś, przyczynić komu czegoś; sprowadzić, ściągnąć co na kogoś» Nabawić kogoś… … Słownik języka polskiego
nabawiać się – nabawić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ściągać na siebie coś, doznawać czegoś złego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nabawić się kłopotów. Często nabawiać się kataru. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
strach — m III; lm M. y 1. D. u, B.=M. «niepokój wywołany przez niebezpieczeństwo lub rzecz nieznaną, która się wydaje groźna, przez myśl o czymś grożącym; lęk, obawa, przerażenie, trwoga» Dojmujący, gwałtowny, instynktowny, nerwowy, niepokonany,… … Słownik języka polskiego
choroba — ż IV, CMs. chorobabie; lm D. chorobarób 1. «proces patologiczny objawiający się zaburzeniem czynności organizmu» Lekka, ciężka, obłożna, przewlekła, chroniczna, długotrwała, nieuleczalna, śmiertelna choroba. Choroba dziedziczna, nabyta,… … Słownik języka polskiego
dostać — I dk, dostaćstanę, dostaćstaniesz, dostaćstań, dostaćstał dostawać ndk IX, dostaćstaję, dostaćstajesz, dostaćwaj, dostaćwał 1. «otrzymać, uzyskać coś za darmo lub za pracę, za pieniądze itp.» Dostać kwiaty, czekoladki. Dostawać pieniądze od ojca … Słownik języka polskiego
głuchota — ż IV, CMs. głuchotaocie, blm med. «upośledzenie lub utrata zdolności słyszenia i rozróżniania dźwięków wskutek uszkodzenia lub wrodzonych zmian narządu słuchu» Nabawić się głuchoty. Głuchota u kogoś postępuje … Słownik języka polskiego
ochrypnąć — dk Vc, ochrypnąćnę, ochrypnąćniesz, ochrypnąćnij, ochrypnąćnął a. ochrypł, ochrypnąćpła, ochrypnąćnęli a. ochrypnąćpli, ochrypnąćpły, ochrypnąćnąwszy a. ochrypnąćpłszy «nabawić się chrypki; zachrypnąć» Ochrypnąć od krzyku, od ciągłego nawoływania … Słownik języka polskiego
odleżeć — dk VIIb, odleżećżę, odleżećżysz, odleżećleż, odleżećżał, odleżećżeli, odleżećżany rzad. odlegiwać ndk VIIIb, odleżećguję, odleżećgujesz, odleżećguj, odleżećiwał, odleżećiwany 1. «poleżeć odpowiednio długo w celu pozbycia się jakiejś dolegliwości … Słownik języka polskiego
odleżyna — ż IV, CMs. odleżynanie; lm D. odleżynayn «martwica skóry, rana, odparzenie ciała, powstające w wyniku długotrwałego ucisku naczyń krwionośnych u chorych leżących bez ruchu» Bolesne, rozległe odleżyny. Odleżyny na biodrach. Nabawić się odleżyn … Słownik języka polskiego
odmrożenie — n I 1. rzecz. od odmrozić przen. Odmrożenie kapitału, rezerw. 2. lm D. odmrożenieeń «uszkodzenie ciała wywołane działaniem niskiej temperatury, objawiające się zmianami w skórze aż do jej obumarcia; także: fragment ciała tak uszkodzony»… … Słownik języka polskiego
okaleczeć — dk III, okaleczećeję, okaleczećejesz, okaleczećej, okaleczećczał, okaleczećczeli, okaleczećczały, okaleczećczali przestarz. «stać się kaleką, nabawić się kalectwa; zostać okaleczonym» Wrócił z wojny okaleczały. przen. Okaleczała budowla … Słownik języka polskiego
